علائم و روش های تشخیص بیماری پروستات
پروستات چیست؟
پروستات یک غده کوچک در مردان است که به تولید منی کمک می کند. درست در زیر مثانه در جلوی راست روده قرار دارد و به دور لوله ای می رود که ادرار و منی را از بدن خارج می کند. هرچه پیرتر می شوید بزرگتر می شود. اگر پروستات شما بیش از حد بزرگ شود ، می تواند باعث تعدادی از مسائل بهداشتی شود.
همه مردان در معرض مشکلات پروستات هستند. به این دلیل که همه مردان پروستات دارند. نگاهی به این بررسی کلی از مشکلات پروستات بیندازید تا خطر ابتلا به پروستات را ارزیابی کنید.
علایم بیماریهای پروستات
اغلب هیچ علائمی در ارتباط با سرطان پروستات در مراحل اولیه وجود ندارد. با این حال ، بیشتر موارد سرطان پروستات قبل از ایجاد علائم از طریق غربالگری تشخیص داده می شود. انجمن سرطان آمریکا علائم زیر را از علائم سرطان پروستات در مراحل بعدی ذکر کرده است:
– ناتوانی در ادرار کردن
– جریان ادرار ناپیوسته یا ضعیف
– مشکل در شروع یا توقف جریان ادرار
– تکرر ادرار ، به خصوص در شب
– خون در ادرار
– درد یا سوزش با دفع ادرار
– درد مداوم پشت ، لگن یا قسمت فوقانی ران
در صورت ادامه بیماری باید با پزشک مشورت شود. توجه به این نکته مهم است که این علائم ممکن است توسط عواملی غیر مرتبط با سرطان پروستات ایجاد شود.
انواع بیماریهای پروستات
• هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH): که همچنین به عنوان بزرگ شدن پروستات در مردان شناخته می شود، رشد غده پروستات تا اندازه ناسالم است. احتمال افزایش BPH در هر مرد با افزایش سن بیشتر می شود. با این حال ، فقط حدود نیمی از مردان علائم BPH دارند که نیاز به درمان دارند. BPH منجر به سرطان پروستات نمی شود ، اگرچه هر دو در مردان مسن شایع است.
• سرطان پروستات : سرطان پروستات شایع ترین سرطان در مردان است (علاوه بر سرطان پوست). تقریباً از هر شش نفر یک مرد در طول زندگی خود به سرطان پروستات مبتلا خواهد شد. مانند BPH ، خطر ابتلا به سرطان پروستات با افزایش سن افزایش می یابد. از هر سه مرد مبتلا به سرطان پروستات ، تقریباً دو نفر بالای 65 سال دارند.
• پروستاتیت : برخلاف بیشتر مشکلات پروستات ، پروستاتیت (التهاب یا عفونت پروستات) بیشتر در مردان جوان و میانسال رخ می دهد. فقط 5٪ تا 10٪ از مردان در طول زندگی خود دچار پروستاتیت می شوند.
راههای تشخیص بیماریهای پروستات
اینکه آیا مردان سالم و بدون علائم از نظر سرطان پروستات بررسی شوند بحث برانگیز است. سازمان های پزشکی در مورد مسئله غربالگری و اینکه آیا مزایایی دارد یا نه توافق ندارند.
برخی از سازمان های پزشکی به مردان توصیه می کنند که غربالگری سرطان پروستات در 50 سالگی یا زودتر برای مردانی که عوامل خطر سرطان پروستات دارند ، انجام شود.
آزمایشات غربالگری پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• معاینه رکتال دیجیتال (DRE): در طی DRE ، پزشک یک انگشت با دستکش و چرب شده را به راست روده وارد می کند تا پروستات را که در مجاورت رکتوم است ، معاینه کند. اگر پزشک شما در بافت ، شکل یا اندازه غده ناهنجاری پیدا کند ، ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشید.
• آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA): یک نمونه خون از ورید بازوی شما گرفته می شود و برای PSA ، ماده ای که به طور طبیعی توسط غده پروستات تولید می شود ، تجزیه و تحلیل می شود. وجود مقدار کمی PSA در جریان خون طبیعی است. با این حال ، اگر سطح بالاتر از حد طبیعی یافت شود ، ممکن است نشانگر عفونت پروستات ، التهاب ، بزرگ شدن یا سرطان باشد.
آزمایش PSA همراه با DRE به شناسایی سرطان های پروستات در مراحل اولیه کمک می کند.
• سونوگرافی: اگر آزمایش های دیگر نگرانی هایی را ایجاد کند ، پزشک ممکن است از سونوگرافی ترانس رکتال برای ارزیابی بیشتر پروستات شما استفاده کند. یک دوربین کوچک ، در راست روده شما قرار می گیرد. این دوربین با استفاده از امواج ، تصویری از غده پروستات شما ایجاد می کند.
• جمع آوری نمونه ای از بافت پروستات : اگر نتایج آزمایش اولیه سرطان پروستات را نشان می دهد ، پزشک ممکن است روشی را برای جمع آوری نمونه ای از سلول ها از پروستات (بیوپسی پروستات) توصیه کند. نمونه برداری از پروستات اغلب با استفاده از یک سوزن نازک که برای جمع آوری بافت در پروستات قرار داده می شود ، انجام می شود. نمونه بافت در آزمایشگاه برای تعیین وجود سلول های سرطانی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.
عوارض بزرگی پروستات
بسیاری از مردان علائم بزرگی پروستات خود را نادیده می گیرند. با این حال ، درمان زود هنگام می تواند به شما کمک کند از عوارض بالقوه خطرناک جلوگیری کنید. در صورت مشاهده علائم BPH با پزشک خود تماس بگیرید. مردانی که سابقه طولانی مدت BPH دارند ممکن است دچار عوارض زیر شوند:
– عفونت های دستگاه ادراری
– سنگهای ادراری
– آسیب کلیه
– خونریزی در دستگاه ادراری
– ناتوانی در ادرار کردن
بعضی اوقات انسداد ادراری ناشی از BPH به قدری شدید است که هیچ ادراری نمی تواند مثانه را ترک کند. به این حالت انسداد خروجی مثانه گفته می شود. این می تواند خطرناک باشد زیرا ادرار محبوس در مثانه می تواند باعث عفونت ادراری شود و به کلیه ها آسیب برساند.
