علل دروغگویی در کودکان
1- ضعف شخصیت و مورد تحقیر واقع شدن به وسیله اطرافیان و یا والدین:
معمولا کودکی که از سلامت روانی و بهزیستی خوبی برخوردار است، کمتر دروغ می‌گوید، اما کودکی که بارها به خاطر کاری که نتوانسته از پس آن بر بیاید مورد تحقیر و تمسخر قرار گرفته برای حفظ شخصیت خود و له شدن سازمان روانیش متوسل به دروغ می‌شود و ضعف خود را پنهان می‌کند.
مثلاً کودکی که لیوانی از دستش می‌افتد و می‌شکند، برای اینکه شما تحقیرش نکنید ممکن است بگوید زمین لیز بود افتادم و لیوان شکست و یا بگوید لیوان از قبل ترک داشت و با این توجیهات سعی در بی تقصیر نشان دادن خودش کند.
2- کودک برای جلب توجه دروغ بگوید.
وقتی از سوی اطرافیان و والدین به کودک توجه نشود،کودک برای به دست آوردن توجه دیگران دروغ را سرلوحه کارهای خود قرار می‌دهد.
مثلاً اگر والدین فرزند یکی از دوستانشان را به خاطر توانایی در مهارت‌هایی مثل نقاشی و موسیقی تحسین کنند، اما به توانایی فرزند خود در حیطه‌های دیگر توجه نکنند، ممکن است کودک از راه دروغ، توجه آنها را به خود برگرداند، مثلاً کاری را که یک نفر دیگر انجام داده به اسم خودش تمام کند و این کار چون برایش توجه به ارمغان می‌آورد، تکرار کند.
3- عمل نکردن اطرافیان به قول‌هایشان و یا فراموش کردن آنها دروغگویی کودک را تشدید می‌کند.
همیشه قولی بدهید که می‌توانید از پس آن بر بیایید و برای فراموش نکردن آن در جایی مناسب یادداشت کنید تا کودک متوجه اهمیت حرفشان شود.
4- داشتن والدین یا اطرافیان دروغگو
به مثال زیر توجه کنید بهت قول میدم که “هیچ دردی نداره!” اگر به دکتر رفتید و قرار شد به کودک آمپول تزریق شود هیچگاه جمله بالا را به کار نبرید، چون کودک به حرف شما اعتماد می‌کند، اما در عمل بر خلاف حرف شما مواجه می‌شود و دیگر حنایتان پیش او رنگ نخواهد داشت.
بهتر است واقعیت را به او بگویید، به این صورت که ” من می‌دونم که آمپول زدن درد داره ، حتی برای آدم بزرگ‌ها هم همینطور! اما اگر این آمپول را بزنی، خیلی زودتر حالت خوب می‌شود و می‌توانی با دوستانت بازی کنی و خوراکی‌هایی که دوست داشتی بخوری! اصلا بیا با هم عددها را بشماریم، تا عدد ۱۰ که بشماریم، آمپولتم تمام شده، ببین چقدر زمانش کم است!”.
5- برای جلوگیری از تنبیه نشدن
شایع‌ترین علت دروغگویی کودکان هم همین مورد است، برای مثال کودکی که وسایلش را گم کرده ممکن است بگوید فلانی آنها را از دستم گرفت!
اگر کودکتان مطمئن شود که پس از اعتراف به کار اشتباه خود، از تنبیه و مجازات خبری نیست، به دروغگویی روی نمی‌آورد.
فرزند شما به تدریج با تجربه‌هایی که از رفتار و واکنش‌های شما به دست می‌آورد، متوجه می‌شود که دروغ گفتن برایش سودمند است و برای دفاع از خود و فرار از تنبیه، این کار را انجام می‌دهد.
پس بهتر است برای کودکان قانون بگذارید ، به این شکل که هر کس حقیقت کار خود را بگوید از او تشکر خواهیم کرد و به او اطمینان می‌دهیم که تنبیه نمی‌شود.
